In deze blog ga ik jullie meenemen in mijn zoektocht naar mijn "eerste" eigen paard.
Mijn "eerste" eigen paard. Het geen waar ik al jaren over droomde en nu dus echt werkelijkheid zou gaan worden. Dit alles had ik nooit kunnen waarmaken zonder mijn zus.
Op een avond zaten we in de tuin bij mijn schoonouders thuis te eten, mijn zus en moeder waren er ook gezellig. We waren lekker aan het bbq'en en natuurlijk kwam het onderwerp "paarden" ook aan bod.
We hadden het over mijn doel wat ik wil bereiken in mijn leven. Dit is namelijk om hoog in de sport te kunnen rijden. Helaas kwam ik tot de conclusie dat we met het wedstrijdteam toch niet vaak genoeg op wedstrijd gingen om nou echt snel te groeien in niveau. Ook zou Oscar na een tijdje te oud worden om echt hoog nog te gaan rijden met mij. Hij is inmiddels 16,5 jaar oud. Wel heeft die het nog altijd heel leuk gevonden om te doen. Ik had toen gezegd dat als ik echt hoog wilde komen, ik wel een eigen paard nodig had. Zodat ik (bijna) elke dag kon trainen en meer wedstrijden kon gaan rijden. Ook is wel echt mijn droom om te gaan springen, wat ik met Oscar of met het team nooit zou kunnen. Ze wilden namelijk alleen dressuur wedstrijden rijden. Ik had het natuurlijk allemaal al een keer berekend wat het zou moeten kosten om een eigen paard te kunnen veroorloven. Je begint natuurlijk met de aanschafkosten. Ik had zelf al een redelijk hoog bedrag gespaard, maar nog niet genoeg om nou echt een paard te kopen die potentie heeft of echt al wat kon. Mijn zus kwam toen op het idee om samen een paard te gaan kopen. Zo zouden we allebei de helft van de aanschafkosten betalen en de helft van de stalling, tandarts, hoefsmid, dierenarts, etc...
Natuurlijk was ik toen gelijk al op internet aan het kijken naar mogelijke paardjes en wat ze ongeveer zouden gaan kosten. Want ze moesten wel aan mijn eisen voldoen.
Mijn eisen:
-Merrie of ruin
-Minimaal 1.65 hoog (het liefst vanaf 1.68).
-Kan minimaal B springen en heeft goede basis dressuur.
-Niet sensibel (vanwege mijn zus).
-Braaf buiten (vanwege mijn zus die graag op buitenrit wilde).
Dit waren de eisen die ik had voor ons toekomstige paard. Ik heb toen ook meerdere oproepjes geplaatst op facebook, want hier staan ook heel veel paarden te koop.
Als allereerst werd ik benadert door iemand op facebook die mijn oproep had gezien.
Ze had een 6 jarige vos ruin van (had ze gezegt) 165 cm hoog. Dit was in de werkelijkheid echt niet zo. Hij had L1 gelopen zei ze en moest wel kunnen springen. Achteraf weet ik niet waarom we er zijn wezen kijken. Maar ik had echt nog geen idee wat ik precies zocht en dit maak je pas mee als je ook echt hebt gekeken bij een aantal paarden. Ik vond het heel spannend in ieder geval. Ik wist niet wat ik moest verwachten en hoe zoiets moest gaan. Er was een ruiter die dit paardje reed voor de eigenaresse, want de eigenaresse was zelf zwanger. Zij haalde hem uit stal en ging hem als eerste los laten bewegen in de bak om zijn gangen te laten zien. Wat mij als allereerst opviel was dat hij echt geen 1.65cm was, het leek meer een grote pony. Dus echt niet hoger dan 1.57cm. Zijn gangen waren prima, niets op aan te merken.
Toen werd hij opgezadeld en werd hij voorgereden voor ons. Dus ging eerst die ruiter erop om te laten zien hoe hij liep. Er waren gelijk al een aantal punten die opvielen; hij liep heel slecht nageefelijk, bewoog veel met zijn hoofd en ook was hij niet extreem actief. Toen mocht ik erop rijden.
Hij was erg slecht aan het been, want hij reageerde nergens op. Hij ging heel moeilijk nageefelijk en was erg druk met zijn hoofd. Ook was hij echt heel klein als je erop zat. We hebben ook nog even geprobeerd om een sprongetje te maken. Maar zelfs de balkjes vond hij eng en wilde absoluut ook niet over een mini kruisje springen. Ook wel gezegd, dit was hem volledig niet! (foto hieronder van Vosje)
Toen diezelfde avond had ik nog een ander leuk paard gevonden via sporthorses.
Het was weer een voskleurig paard. Haar naam was Chique Time en was een 5 jarige merrie. Ze had B springen, B cross en B dressuur gelopen. Het klonk allemaal super mooi. Ook stonden er allemaal filmpjes bij die er erg goed uitzagen. Wel stond erbij dat het paard iets gevoelig was.
We zijn toen die volgende dag gelijk wezen kijken.
Het was echt een schatje in de omgang, heel braaf met poetsen en het opzadelen.
We mochten haar zelf uit het weiland halen, borstelen en opzadelen. Toen heeft eerst de eigenaresse haar voorgereden. Ze vertelde dat ze best heet kan zijn en ik had haar gevraagd of ze nog een sprongetje wilde maken. Het paard had zeker potentie voor het springen en liep mooi nageefelijk. Wel was het inderdaad een pittige merrie. Ze had deze merrie al vanaf 2 jaar oud dus kende haar wel door en door. Maar ze vertelde dat ze absoluut geen klik hadden met elkaar. Hierna mocht ik erop rijden. Ze was inderdaad een pittige merrie, wel kon ik haar beter nageefelijk rijden dan dat meisje zelf (waren haar woorden). Dit vond ik zeker een leuk compliment. Maar het was inderdaad een behoorlijke pittige merrie met een gebruiksaanwijzing en niet geschikt voor mijn zus. Tijdens de gallop wilde ze alleen maar keihard rennen en je kreeg haar pas terug als je haar tegen het hek aan stuurde. Ook deze merrie werd het dus niet. Zie foto hieronder.
Op de terugweg naar huis kregen we een berichtje van iemand die we kende.
Ze appte ons "Ik heb ook nog wel een knap springpaard" en stuurde hierbij nog een aantal filmpjes van de wedstrijden. Het zag er echt niet normaal gaaf uit en waren meteen wel geïnteresseerd.
Ik heb toen die avond nog een hele tijd met haar gebeld over haar paard en gevraagd of we een keer langs mochten komen om te kijken. Het was toen zondag en hadden toen afgesproken dat we donderdag langs zouden komen. Ik kon echt niet meer wachten tot het zover was.
In de tussentijd werd ik nog door iemand benadert via Facebook. Deze vrouw had een witte schimmel merrie staan van 5 jaar oud. Ze had los 1.30m gesprongen en met ruiter 1.10m.
Ze had B+5 dressuur met haar gereden en ook crosslessen gevolgd. Ze had nog geen officiële springwedstrijden gereden, maar wel BB. Ze was verkeersmak en al bij haar sinds ze 2 jaar oud was.
Ze wilde haar wel eventueel kwijt (ze stond nog niet te koop) omdat ze geen klik met haar had.
We zijn hier toen ook eerst nog wezen kijken voor donderdag. Het was een super lieve merrie in de omgang en met rijden. Ze werd eerst weer voorgereden en het zag er super fijn en ontspannen uit. Toen mocht ik op haar rijden. Ze was wat ongeduldig met opstappen bij het krukje, maar voor de rest niks aan het handje. Ook met rijden was ze heel braaf, luisterde goed, mooi constant nageefelijk en goed aan het been. Ook heb ik nog met haar een sprongetje gemaakt van uiteindelijk 90 cm. Ook dit deed ze heel braaf, wel trok ze iets naar de hindernis en sprong ze veels te vroeg. Maar dit maakte mij toen niks uit.
Ook mijn zus had nog op haar gereden en bij haar was ze ook enorm braaf. Wij vonden haar toen echt helemaal geweldig. Wel waren er achteraf een aantal puntjes waarop anderen vonden dat wij het niet moesten doen. Zo werd ons verteld dat het leek of ze een weke rug had en ze had ook geen papieren.
Ook was het niet goed dat ze al zo vroeg afzette, want in een parcour kan dat helemaal mis gaan.
Dus de prijs die ze ervoor vroeg was niet reeël voor het paard (wel in ons budget nog).
Maar we hielden haar nog wel even in ons achterhoofd. Zie foto hieronder.
Toen was het eindelijk donderdag, we zouden gaan kijken bij.... Culinde.
Ze was toen nog 12 jaar oud, ze is een KWPN'er merrie van de afstammeling Nacros II x Aquilino.
Ze had L1 gesprongen tijdens de wedstrijden en in training 1.20m en los kon ze wel 1.50m springen.
Dressuurmatig kende ze alleen een beetje de basis, ook haar nageefelijkheid was nog niet constant. Maar ik was zelf natuurlijk opzoek naar een paard die goed kon springen en Culinde kan dat zeker. Maar voor mijn zus waren we opzoek naar een rustig, niet sensibel paard. Culinde was absoluut wel sensibel en gevoelig.
Dit merkte ik ook gelijk tijdens het rijden, dit is ons ook duidelijk van te voren verteld. Dat niet iedereen zo goed met Culinde kan, want ze had ook nog maar een aantal ruiters op haar rug gehad. Ze was erg gevoelig, eenkennig en voelde je angsten direct aan.
Toen we aankwamen was ik al aan het stuiteren, maar ik was ook niet normaal zenuwachtig.
Als eerste gingen we Culinde gewoon even bekijken en werd ze even in de logeercirkel gedaan. Haar eigenaresse liet ons zien hoe goed Culinde naar je luisterde met longeren en hoe oplettend ze was. Ze was zoooo mooi!! Mijn moeder heeft ooit tegen mij gezegd, dat mocht ik ooit een eigen paard kopen. Ze wilde dat die kastanjebruin was met zwarte manen/staart en zwarte benen. Culinde voldeed volledig aan de beschrijving. Ook hebben we toen Culinde even aan ons laten wennen en zijn we haar gewoon even gaan aaien. Daarna werd ze opgezadeld en voor gereden. Af en toe stresste ze even en ging ze een beetje dribbelen op haar plek. Dit duurde dan ook maar een paar seconden en daarna was er niks meer aan de hand. Ook deed ze een klein sprongetje met Culinde en je zag dat ze gelijk fanatiek werd.
Toen kwam het moment dat ik erop mocht, mijn spanning steeg.
Eerst ging ik maar even rustig stappen en haar aanvoelen. Ik kreeg instructies van haar eigenaresse, omdat Culinde op een bepaalde manier gereden moest worden, anders snapte ze het niet.
Ook moest je niet opeens met je benen eraan gaan zitten, want dan schrok ze. Dus echt een lekkere sensibele merrie. Terwijl ik aan het rijden was dacht ik in mijzelf "dit wordt het helaas ook niet, ze is niet geschikt voor Anna (mijn zus)". Dus ik was lekker aan het genieten en dacht er niet teveel meer bij na. We gingen lekker even draven en ze bleef telkens redelijk nageefelijk lopen. Af en toe kreeg ze weer zo'n stress momentje en daar moest ik ook echt wel aan wennen. Maar gewoon doorrijden en doen of er niks gebeurt was. In de gallop moest ik echt heeeeel erg wennen. Ik reed natuurlijk altijd op Oscar een enorme fries met andere gangen. Haar eigenaresse zei dat ze haar gallop altijd de fijnste gang vond. Ik was er op dat moment nog niet mee eens haha. Ik vond het best nog moeilijk uitzitten, want het stuiterde een beetje en ik voelde echt mijn spieren. Na nog een kort drafje ging ik haar uitstappen en reed even langs mijn moeder en zus. Ik vroeg mij af of Anna er ook nog op zou gaan, eerlijk vond ik dit geen goed idee. Gelukkig hadden ze ook al afgesproken dat niet te gaan doen. Omdat Culinde heel gevoelig reageerde op het veranderen van ruiter en vaak op en af stappen. Culinde wilde ook absoluut niet stilstaan en ging steeds van achter naar voren bewegen. Ik ben er toen afgegaan en Anna zou nog even met haar in de longeercirkel spelen. Wat er toen gebeurde was heel speciaal....
In mijn volgende blog zou ik jullie hier meer over vertellen en hoe het is afgelopen met onze zoektocht...
Wil je meer zien van onze avonturen en het nog van dichterbij volgen.
Volg ons dan zeker op instagram:
Reactie plaatsen
Reacties