Blog #6 Mijn weg naar een eigen paard.

Ik zal jullie in deze blog meer vertellen over hoe het mij is gelukt om mijn eigen paard te veroorloven en de weg ernaar toe.

Ik denk dat ik elk paardenmeisje wel kan vragen wat haar grootste droom is en ik denk dat ik het antwoord wel kan raden. Het hebben van een eigen pony of paard. Dit was in ieder geval mijn droom altijd al. Toen ik jong was heb ik ook een lange poos mijn eigen shetlander gehad, dit was helaas door de scheiding van mijn ouders van redelijk korte duur. Mijn droom is daarom altijd hetzelfde gebleven. 
Als ik werd gevraagd wat ik graag wilde hebben voor mijn verjaardag, voor kerst, voor Sinterklaas en noem maar op. Was mijn antwoord altijd "een eigen paard". Dit stond dan ook bovenaan mijn wishlist.
Helaas heeft mijn moeder financieel nooit de mogelijkheid gehad om een eigen paard voor mij te kopen. Want het gaat natuurlijk niet alleen om de aanschafkosten, hier komen nog een hele boel kosten elke maand bij. Wel heeft mijn moeder mij altijd gesteund in mijn droom en gingen we samen kijken naar andere oplossingen. Zoals het leasen van een paard. Dan is het paard niet van jou, maar je mag er wel veel mee doen. Dit is ook weer per eigenaar of stal verschillend. Ga daarom altijd eerst in overleg wat de mogelijkheden en de kosten zijn. Wat ook erg belangrijk is, is dat je dit altijd in goed overleg blijft doen met je ouders (tenzij je natuurlijk zelf al volwassen bent :) ). 

Ik ben altijd blijven volhouden, zelfs toen ik in mijn pubertijd zat en de wereld ging ondekken. Toen ik (bijna) meer interesse had in feestjes, drank en jongens. Ik kwam een beetje op het verkeerde padje terecht moet ik eerlijk in zijn. Maar toch ben ik ook door deze periode heen gekomen zonder ooit te hebben gedacht aan stoppen met leasen en paardrijden. Want juist op stal zijn en rijden is voor mij echt een ontspannings momentje. Ik denk dan even helemaal nergens meer aan en ben dan volledig gefocust op de paarden. Zelfs toen ik net 16 jaar oud was en mijn allereerste "echte" vriendje kreeg (waar ik trouwens nog steeds bij ben), ben ik niet gestopt met rijden. 
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik een paar keer een moment had, dat ik baalde dat ik moest rijden en liever bij hem wilde zijn. Maar hier ben ik snel overheen gekomen (inmiddels ben ik al bijna 5 jaar samen met mijn vriend). Iemand vind het toch veel intressanter als je ook je "eigen leven" hebt. Hij respecteert volledig mijn passie voor paarden en mijn dromen. Veel mensen stoppen met rijden als ze een vriend krijgen of meer bezig zijn met feesten en uitgaan. Je moet het namelijk wel zien te combineren. Ik kan niet een avond gaan stappen, veel gaan zuipen en laat thuis komen. Als ik de dag erna weer fanatiek wil gaan rijden of een wedstrijd heb. Sinds ik samen ben met mijn vriend ben ik weer op het goede pad gekomen. Hij heeft mij hier zeker mee geholpen. Ik wil niet zeggen dat ik echt "extreem" was. 
Maar de volgende dag alleen maar kotsend op bed liggen en niks meer kunnen was vaak wel het geval.
Achteraf ben ik er achter gekomen dat ik absoluut niet tegen alcohol kan en dus zelfs bij 3 "normale" wijntjes de volgende dag al ziek op bed lig. Het enige waar ik tegen kan is Radler en Hugo wijn .
Maar zeker ook dit moet ik met mate nemen. Wel heb ik echt een wijze les geleerd toen ik jonger was. Alcohol is zeker heel slecht voor je en als je het doet, doe het zeker met mate. 

Door te hebben bewezen aan mijn moeder, dat ik zelf door deze periode heen ben gekomen en nooit ben gestopt, geloofde ze alleen maar meer in mij. Helaas hadden we nog steeds niet de financiele middelen en heb ik een hele tijd het leasen zelf betaald. Ik ben blijven zitten in mijn examen jaar en ben toen naar de Vavo gegaan. Hier heb ik dus de vakken overgedaan die ik niet gehaald had op mijn examen. Dit waren er maar drie (Economie, Frans en Geschiedenis). Ik hoefde maar drie dagen in de week naar school van 9:00 tot 12:00. Wel was een van de eisen van mijn moeder dat ik hiernaast een baantje zocht. Ik mocht zeker niet de hele dag op de bank netflix gaan kijken. Ik ben toen gaan werken bij de bakker. Ik heb al het geld wat ik verdiende op een spaarrekening gezet met de naam "eigen paard". Ook moest ik hiervan een deel gebruiken voor het leasen. Ik ben nooit zo'n iemand geweest die elke dag geld uit ging geven aan eten of iemand die veel kleding kocht. Ik heb uiteindelijk een half jaar bij de bakker gewerkt, want ik stopte daar vanwege het vele werken met mijn trainingspaarden, waar ik elke dag was. 
Ik heb in dit halfjaar redelijk wat kunnen sparen, natuurlijk nog niet genoeg om een eigen paard te kunnen kopen. Maar iets is altijd meer dan niets.

Nadat ik mijn examen had gehaald in mijn resterende vakken ben ik naar het Hbo gegaan. Ik was hier begonnen aan de opleiding: Ondernemerschap & Retail Management. Door de vele tijd die ik nodig had voor deze opleiding, kon ik niet ook nog mijn trainingspaarden ernaast doen. Na een aantal maanden kwam ik erachter dat deze opleiding toch niet helemaal bij mij paste. Ik ben toen in februari (na een halfjaar) gestopt met deze opleding. Ik had toen eerst bedacht dat ik verder wilde gaan met de Hbo opleiding: Hippische bedrijfskunde in Dronten. Ik heb toen meegedaan aan een meeloopdag en vond het zeker heel interessant. Wel was dit voor mij meer 4 uur reizen op een dag. Ik wilde namelijk nog niet op kamers wonen. Ik ben toen een tijdje na gaan denken wat ik nou precies wilde doen. In de tussentijd had ik nog een half jaar dat ik "niks" had. Dit moest ik natuurlijk wel gaan invullen. Ik moest dus weer gaan werken. Ik heb uiteindelijk gesolliciteerd bij Omoda (een schoenenwinkel) in Gorredijk. Dit zit in een grote kledingwinkel als shop-in-shop. Ik ben toen ook gelijk aangenomen, ik was echt heel blij!
Ik kon ook gelijk die week erop al beginnen. Dit betekende dat ik weer verder kon gaan sparen voor mijn eigen paard. Ik werk hier momenteel niet meer.

Ik leasde op het moment dat ik daar begon Oscar. Ik had dus toen ook af en toe in de weekenden wedstrijd. Maar omdat ik doordeweeks ook kon werken, was dit geen probleem. Ik verdiende zo'n €600 in de maand dat ik gebruikte om te sparen voor mijn eigen paard. Ik haalde er een klein deel af voor mijn mobiele abonement en zorgverzekering die ik ook elke maand moest betalen. Net voor deze periode had ik mijn vader (dacht ik) overgehaald om het leasen te betalen. Deze kosten had ik dus op dit moment niet.
Ik had namelijk gevraagd of hij mij wilde ondersteunen in de kosten voor het wedstrijdteam. Mijn moeder betaalde al de rest voor ons namelijk, omdat we volledig bij haar wonen. Mijn vader had toen aangegeven wel te willen betalen voor het wedstrijdteam. Dit koste namelijk behoorlijk veel geld. 
Ik had met de staleigenaresse afgesproken of zij dan de factuur wilde sturen naar hem, omdat ik daar niet tussen wilde staan. Dit was allemaal goed geregeld en afgesproken. Helaas kwam ik na een poos er pas achter dat die facturen niet betaald waren. Ik kreeg een mailtje van mijn vader dat hij er niks van snapte, waarom hij ze had gekregen. Ik was toen behoorlijk boos en ik schaamde mij kapot tegenover stal. Ik heb sindsdien geen contact meer met mijn vader gehad. Het enige wat ik van hem vroeg was dit, en zelfs dit had die verpest. Gelukkig heeft hij achteraf alles netjes betaald en heb ik hier verder nooit last van gehad. De staleigenaresse wilde mij hier niet mee lastig vallen, en wilde dit zelf oplossen met hem zonder mij erbij te betrekken. Daar ben ik zeker erg dankbaar voor. Maar de situatie was voor mij zeker heel rot.

Tijdens het half jaar dat ik aan het werk was heb ik vele dingen bedacht die ik wilde in mijn leven.
Ik heb toen samen met mijn zus een stappenplan gemaakt hoe ik dit van plan ben te gaan bereiken.
Punt 1 was: Sparen voor een eigen paard.✔
Punt 2 was: Opzoek gaan naar een eigen paard en kopen.✔

Dit is mij inmiddels gelukt. Ik heb een heleboel kunnen sparen in dat half jaar en heb hiermee Culinde kunnen kopen. Ik heb uiteindelijk een besluit genomen wat ik met mijn leven wilde. Ik heb toen besloten om toch te gaan voor een Mbo opleiding: Bedrijfleider paardensport & paardenhouderij.  Maar dit alles had ik nooit kunnen bereiken zonder mijn zus. Zij heeft samen met mij Culinde gekocht, zodat ik mijn droom kon waarmaken. Zonder mijn zus had ik nooit een eigen paard mogen kopen van mijn moeder. 

Wat er toen gebeurde heeft mijn leven echt veranderd....
Dit zal ik jullie vertellen in mijn volgende blogpost.

Liefs, Sophie